Al jaren is Franc een enorme steun geweest, toen mijn gezondheid mij in de steek liet. Nu is het omgekeerd en heeft Franc mij heel erg hard nodig. Hem is hetzelfde overkomen als wat mij jaren geleden is overkomen. Hij heeft zijn bedrijf moeten beëindigen i.v.m. de crisis en vanuit daar in de bijstand terecht gekomen. Nu is dit geen vetpot en zijn de middelen te beperkt om van zijn tuin een rustpunt te maken. Gezien zijn gezondheidstoestand vind ik het van het grootste belang dat dit rustpunt in de vorm van een leuke voor en achtertuin er dan ook daadwerkelijk gaat komen. En zeker nu daar dan ook de zorg voor zijn moeder is bij gekomen. In een paar jaar tijd heeft hij zo verschrikkelijk veel op zijn dak gekregen, dat hij dit gewoon verdient. Vooral de coniferenhaag is hem een doorn in het oog. Geld voor een fatsoenlijke schutting is er niet, en nu laat ook zijn tuinstel hem in de steek. Ik gun hem dit zo, altijd klaarstaan voor anderen, maar hij komt zelf niet aan de beurt.
